بقعه متبرکه امامزاده عقيل (ع)

بقعه شريف امامزاده عقيل (ع) در ارتفاعات صعب العبور سولقان و در مسير بزرگراه تهران _چالوس،در ميان دره ای سرسبز به نام اراضی ديم کاری مزرا (مزار)واقع گرديده که بيشتر توسط کوهنوردان زيارت می شود.بنای کوچک و شامل دو اتاق 3*3 و يک ايوان است .داخل يکی از اتاقها قبری است که فقط ضريح چوبی ساده ای آن را احاطه کرده است .نسب امامزاده عقيل به امام زين العابدين (ع) می رسد. در گذشته ،در جوار بنای امامزاده استخری کوچک وجود داشته که آب دره در آن جمع آوری و صرف درختان ميوه و زمينهای زراعی اطراف بقعه می شده است . در آينده با احداث آزاد راه  تهران _شمال که از نزديکی بقعه عبور می کند،بر اهميت و موقعيت بقعه افزوده خواهد شد .

بقعه متبرکه امامزاده علاءالدين (ع)

بقعه متبرکه امامزاده علاءالدين علی (ع) در قريه سنگان پايين کن ،در قسمت جنوبی ميدان اصلی روستا و در مجاورت دو قطعه باغ موقوفه واقع گرديده است.بنای آن شامل يک اتاق قديمی مربع شکل و يک گنبد مخروطی کوتاه است که با قير و گونی پوشيده است .سازه بنا خشت و گل است و بر اساس گفته مولف جغرافيای تاريخی شميران جلوی در ورودی امامزاده ايوان عريضی با ستونهای چوبی قطور بوده که اکنون آثاری از آن باقی نمانده است .نمای داخل حرم به دليل فرسودگی توسط اداره ميراث فرهنگی تعمير و مرمت شده است .در اتاق اصلی ،صندوق چوبی نسبتا قديمی نيز وجود داشته که قبر را می پوشانيده و آياتی از کلام الله مجيد در اطراف آن نگاشته شده بوده است .نسب امامزاده علا ءالدين علی(ع) به امام سجاد (ع) می رسد.وی از فرزندان امامزاده يحيی (ع) مدفون در مرکز تهران و از نقيبان شهر ری بوده است .

بقعه متبرکه امامزاده عماد الدين (ع)

مزار اين امامزاده بر فراز کوهی در روستای سنگان وسط (ده ميان) بنا شده است .ساختمان آن محقر و به مساحت 35 متر مربع ،سبز رنگ وعبارت از يک اتاق و ايوان است و گنبد آن مخروطی شکل و سفيد کاری شده است .ضريح بقعه فلزی است . نسب امامزاده طبق زيارتنامه و تابلوی شجره نامه آن حضرت چنين است: ((عماد الدين بن نوح بن عقيل بن هادی ابن امام زين العابدين (ع))).بر اين اساس امامزاده عماد (ع) از فرزندان امام چهارم است .در اطراف بنای بقعه ،همچون ديگر بقاع متبرکه ،قبرستان روستا قرار گرفته است .

بقعه متبرکه امامزاده قاسم (ع)

در قسمت غربی ده سنگان بالا ،حدود 400 متر که از جاده مالرو بگذريم ،به بقعه متبرکه امامزاده قاسم (ع) می رسيم که درميان دره ای باصفا ،کنار رودخانه و صخره های عظيم کوهستان قرار گرفته است .بنای آن چهار گوش است و ايوانی در سمت مشرق قرار دارد که کلا يک بار توسط مرحوم حاج حسين شهبايی متوفی 1358 نوسازی شده است . سقف بقعه شيروانی ودرخت چنار قديمی از مسافت دور به عنوان شاخص قدمت بقعه است .صندوق قديمی بقعه از ميان رفته وضريح آلومنيو می بر روی مرقد گچی امامزاده نصب کرده اند که تقريبا متصل به ديوار شمالی است .طرح باز سازی و مرمت بقعه در سال 1357 به وسيله دفترفنی و عمران سازمان اوقاف و امور خيريه تهيه و اجرا گرديده است .شجره صاحب بقعه را به امام زين العابدين (ع) می رسانند. گفته می شود امامزاده قاسم (ع) برادر امامزاده داود (ع) مدفون در کوههای منطقه کن است . آب آشاميدنی بقعه از چشمه ای در نزديکی آن تامين می شود و به وسيله لوله کشی مورد استفاده زائرين محترم قرار می گيرد . زائرين آن حضرت بيشتر در فصل تابستان به زيارت بقعه می شتابند.

                              نظر یادتون نره

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: